Uit het partijprogramma van de PVV

(in hun eigen woorden) ‘Oplossingen’ in de categorie Veiligheid:

• Preventief fouilleren in het hele land • Heropvoedingskampen (Waar hebben we dat eerder gehoord?) • Etnische registratie van iedereen. Inclusief vermelding ‘Antilliaan’ (Oh ja, daar! Da’s toch ouderwets, dat deden ze in de jaren ’40 ook al.) • Falende leden van zittende en staande magistratuur weg (Geert neemt het niet zo nauw met de ‘trias politica’. Gek, want da’s toch een belangrijk onderdeel van ons aller geliefde Judeo-Christelijke democratie, nietwaar?) • Niet-Nederlanders die een misdrijf plegen direct uit Nederland verwijderen

‘Oplossingen’ in de categorie Islam (aka Buitenlanders):

• De islam is vooral een politieke ideologie en kan dus op geen enkele manier aanspraak maken op de voorrechten van een godsdienst (Interessante herdefiniëring, Geert. Is dat nou moeilijk, de Christen-fundies te vriend houden als alles wat je over de islam zegt ook op het Christendom van toepassing is, inclusief de passages over vrouwen-ongelijkheid enzo?) • Geen hoofddoekjes in de zorg, het onderwijs, het gemeentehuis of waar dan ook bij de overheid, en evenmin bij welke gesubsidieerde organisatie dan ook (Hoe zat dat ook alweer, Geert, met die mensen die vrouwen onderdrukken en voor hen bepalen wat ze wel en niet mogen dragen doen?) • Verbied de boerka en de koran, belast hoofddoekjes (Selectieve vrijheid van meningsuiting en drukpers! Typisch zo’n voorbeeld van de rijkdom van het Judeo-Christelijk gedachtegoed.) • Assimilatiecontracten. Niet tekenen of niet naleven = het land uit (Allemaal aan de waterstofperoxide, op straffe van deportatie!) • Voor vreemdelingen geldt: werken of wegwezen. Geen baan = geen plaats in Nederland (De ware betekenis van ‘arbeidsvoorwaarden’ wordt mij ineens duidelijk...) • Weg met procedurestapelen. Afgewezen = meteen weg (De IND is immers onfeilbaar, of niet dan?) • Inburgeringsexamen in het land van herkomst, tot het zover is: inburgeringscursus in Nederland niet gehaald, dan het land weer uit (Heb je het nou alweer over die waterstofperoxide, Geert? Oh, je gaat exporteren! Goed idee! Ongetwijfeld een lukratief handeltje.) • En vooral: volledige immigratiestop voor mensen uit islamitische landen Definitie van een islamitisch land volgens de Nederlandse regering: een land waarin meer dan 50% van de bevolking als moslim geregistreerd staat. Dus: Dag lieve Walid! Het was leuk getrouwd met je te zijn, maar nu mag het niet meer van Ome Geert. Sorry.

Heel veel meer heb ik er niet over te zeggen, al gaat die waanzin nog 45 pagina’s door. Kijk zelf maar, als je het aankunt...

Meanwhile, at Sea...

'All morning, Mark Regev, the Israeli spokesman, has been on television speaking about the flotilla’s “political nature,” stressing that it was political action, not humanitarian. This is really talking point, since of course it’s a political act: both enacting a blockade and attempting to break it are political acts. […]'

From The Human Province, ‘Murder on the Mediterranean’ 'Israel for a long time has treated Gazans as animals that ought to be kept alive because Israelis are not cruel to animals. The Israelis will recite the daily totals of humanitarian aid that they let in (which, of course, they don't pay a penny for.) The jailer considers himself a "humanitarian" if he lets the inmates eat. So, as animals, the Gazans are allowed to eat. But humans need more than food in order to be human.'

From The Magnes Zionist, ‘The Attack on the Free Gaza Flotilla’.

The ultimate question

A friend gave me the book ‘Eating Animals’, written by Jonathan Safran Foer. It is not a plea for becoming vegetarian, as you may think based on the title. However, I am sharing these quotes with you because, like he writes, when I tell people I’m vegetarian, they often respond by ‘pointing out an inconsistency in my lifestyle or try to find a flaw in an argument I never made’. Being vegetarian is not an argument. Jonathan Safran Foer's book is an argument. Below is a passage from the conclusion. I suggest you read the whole book and decide for yourself.

“If we are serious about ending factory farming, then the absolute least we can do is stop sending checks to the absolute worst abusers. For some, the decision to eschew factory-farmed products will be easy. For others, the decision will be a hard one. To those for whom it sounds like a hard decision (…), the ultimate question is whether it is worth the inconvenience. We know, at least, that this decision will help prevent deforestation, curb global warming, reduce pollution, save oil reserves, lessen the burden on rural America, decrease human rights abuses, improve public health, and help eliminate the most systematic animal abuse in world history. What we don’t know, though, may be just as important. How would making such a decision change us? Setting aside the direct material changes initiated by opting out of the factory farm system, the decision to eat with such deliberateness would itself be a force with enormous potential. What kind of world would we create if three times a day we activated our compassion and reason as we sat down to eat, if we had the moral imagination and the pragmatic will to change our most fundamental act of consumption? … It might sound naïve to suggest that whether you order a chicken patty or a veggie burger is a profoundly important decision. Then again, it certainly would have sounded fantastic if in the 1950s you were told that where you sat in a restaurant or on a bus could begin to uproot racism. It would have sounded equally fantastic of you were told in the early 1970s, before César Chávez’s workers’ rights campaigns, that refusing to eat grapes could begin to free farmworkers from slave-like conditions. It might sound fantastic, but when we bother to look, it’s hard to deny that our day-to-day choices shape the world. When America’s early settlers decided to throw a tea party in Boston, forces powerful enough to create a nation were released. Deciding what to eat (and what to toss overboard) is the founding act of production and consumption that shapes all others. Choosing leaf or flesh, factory farm or family farm, does not in itself change the world, but teaching ourselves, our children, our local communities, and our nation to choose conscience over ease can. One of the greatest opportunities to live our values – or betray them – lies in the food we put on our plates. And we will live or betray our values not only as individuals, but as nations. We have grander legacies than the quest for cheap products.”

(Jonathan Safran Foer, ‘Eating Animals’, p. 257-258).

Verzetsstrijders

In een van de laatste jaren op de middelbare school hadden we een aantal lessen over de Tweede Wereldoorlog, Hitler, en propaganda. Onze docent geschiedenis / maatschappijleer, meneer Jansen, vroeg ons ter afsluiting: ‘Wie van jullie denkt dat hij of zij in een vergelijkbare situatie in Het Verzet zou gaan?’ Ik geloof dat ik de enige was die geen hand op stak. Gevraagd naar uitleg zei ik dat ik niet zeker wist of ik het wel zou durven, maar vooral, of ik de ernst van de situatie wel in zou zien. Ten tijde van Hitler waren er tenslotte ook miljoenen mensen die ervan overtuigd waren dat die verhalen niet echt waar konden zijn – zoiets ergs kan toch niemand doen? Ik zei ook dat ik hoopte dat ik het zou herkennen, als iemand met zulke ideeën aan de macht probeerde te komen; dat we het niet beetje bij beetje zouden laten gebeuren om opeens na een kleine noodgreep met een voldongen feit gespresenteerd te worden (een voldongen feit met een heel groot aantal aanhangers, welteverstaan).

Eergisteren hadden we een discussie in mijn klas voor docenten maatschappijleer in opleiding. Het liep van ‘wie stemt er eigenlijk op de PVV?’ tot ‘Wilders is net Hitler, die hadden ze toch ook eerder kunnen stoppen!’. We vroegen ons gezamelijk af of het ondemocratisch is om een cordon sanitaire te vormen, of dat het slim zou zijn hem zijn gang te laten gaan zodat hij ‘vanzelf wel op zijn bek zal gaan’. Maar wat nou als dat niet gebeurt? En is dat niet een té groot risico in een economisch wankele tijd als deze? Moeten we deze man koste wat het kost tegengaan of is dat juist in strijd met de democratische principes die wij allen onderschrijven? Moeten we als docenten maatschappijleer werkelijk ieders mening respecteren, ook als leerlingen in navolging van Wilders de meest racistische en anti-democratische taal uitslaan?

Na de uitslag van de Gemeenteraadsverkiezingen gisteravond (PVV de grootste in Almere en de één na grootste in Den Haag) hoop ik dat we tot inkeer komen voordat de Kamerverkiezingen plaatsvinden. Een man/partij die stadscommandos wil invoeren om ‘ongewenste personen’ hardhandig van de straat te vegen, en die wil voorschrijven wat vrouwen wel en niet mogen dragen, die wil ik niet aan de macht hebben in dit land. Als iemand bereid is de ene bevolkingsgroep andere wetten voor te schrijven dan de andere, dan is het voor mij slechts een kwestie van tijd tot ‘mijn’ bevolkingsgroep aan de beurt is. Het doet me ook net iets teveel aan andere donkere periodes in de geschiedenis denken.

Ik weet niet zeker of Wilders zo erg is als Hitler, maar ik weet nu wel zeker wat ik op de middelbare school niet wist: Meneer Jansen, ik ga in Het Verzet. En ik hoop dat alle klasgenoten die toen hun hand opstaken dat ook doen.

Weird, or just different?

Today is municipal elections-day here in the Netherlands. Happy voting everyone! And don't forget that 'whatever is true, the opposite may also be true.' Then vote with your heart, not with your fear.