Wat een wasta / living the Lebanese Dream

Ik heb een baan gevonden. Of eigenlijk, iemand anders heeft voor mij een baan gevonden. De moeder van een vriend is bevriend met iemand in de board of directors van een prestigieuze NGO (non-gouvernementele organisatie) in het zuiden van Libanon, en dus kan ik daar aan de slag, als antropoloog en website-verbeteraar. De waardering van mijn vrienden is groot. Niet zozeer vanwege de baan zelf (al lachen ze zich rot dat ik nu daadwerkelijk een verblijfsvergunning voor Libanon ga krijgen), maar meer vanwege de connecties die ik kennelijk heb, die me deze baan bezorgd hebben. ‘Bij die NGO?!? That’s some powerful wasta!’, was de eerste reactie op het heugelijke nieuws; ik kreeg direct bonuspunten voor mijn ‘Libaneesheid’ dat ik mijn wasta (nuttige connecties / netwerk) goed genoeg had weten te gebruiken om er een baan uit te slepen.

En nu? Nu werk ik 6 dagen per week overdag bij de NGO, en ’s avonds en zondagochtend geef ik Nederlandse les, alle uren bij elkaar opgeteld net genoeg salaris om van rond te kunnen komen. Zoals Jamil vriendelijk glimlachend zei: ‘Now you are living the Lebanese dream!’