It's a brain thing

Similar to many people I know here in Lebanon, I don’t follow the news. I don’t read newspapers (the few available sources in English, like Daily Star and Naharnet, being of abominable quality), I don’t watch the news or listen to the radio (I still don’t understand much of the classical Arabic in which the news is broadcast), and political discussions among friends tend to go from English to Arabic in 2 seconds, making it very easy for me to tune out. Generally, my attitude is one of: if something really bad happens, I am bound to notice (wars tend to be very noisy); otherwise there is no need to get scared by the fear-inducing way of reporting that is going on. For my friends it is less easy to completely disregard the political situation: they understand the discussions and because opinions are so polarized, so black and white, so completely one-way or the other, it is hard not to join them. And so, before you know it, you are vigorously defending a political standpoint that is only remotely connected to what you really believe in, just because the politician who defends your cause said this or that. What’s worse, this politician may very well change his mind entirely, retrace his steps and seek alliance with his former ‘enemies’. As one of my colleagues said: ‘Sometimes you lose a friend because you spend a whole night fighting about a political issue, only to hear the next day that your politicians have suddenly agreed on the issue.’

To preserve friendships, it would of course be possible not to discuss politics at all. For example, I never knew the political conviction of one of my friends here, I thought he was neutral – until his girlfriend let slip that the only fights they had were over politics, she being with the government, he with the opposition. I guess that when you get this close, there is no way to hide your convictions. Or, as Rayan said: ‘You know, even when you don’t talk about politics, it is hard to be friends, because if they are on the other side, politically, and you know that, you will always wonder if there is something wrong with their brain.’

Da’s nog eens wat anders dan de zwarte herenfiets van Donner

Even dacht ik dat er vandaag toch verkiezingen waren. Maar nee, voor de 7e keer werden ze uitgesteld. Waarom dan toch de weg volledig afgezet werd op sommige plekken? Waarschijnlijk omdat de politici bij elkaar moesten komen om de Grondwet aan te passen. Dit vanwege het feit dat de enige ‘consensus-kandidaat’ (lees: onuitgesproken allemansvriend) op dit moment nog opperbevelhebber van het leger is, en er normaal gesproken 2 jaar tussen een post in het leger en een aanstelling als president moet zitten. Nood wijzigt wet, kennelijk. Maar die wegafzetting, daar gaat het me om. Zoiets wordt uiteraard niet vantevoren aangekondigd, want het gaat er nou net om de bommenleggers te slim af te zijn. Dus, wandelend van mijn ene afspraak naar de andere, mocht ik ineens niet verder. Alle auto’s, bussen, scooters, alles stond stil. De zijstraten werden bewaakt door politieagenten, het grote kruispunt door een bosje soldaten die per legerjeep aangevoerd waren. Vooraan hadden de auto’s het al opgegeven en de motor uitgezet, achteraan stonden ze nog te toeteren.

Daar sta je dan, te staren naar een lege straat. Vier banen breed, geen beweging op te bekennen (weinig voorkomend fenomeen in Beirut). Wachten. Vijf minuten. Tien minuten. Een kwartier. Ineens grijpen de soldaten hun machinegeweren wat steviger vast en heb ik geen bereik meer op mijn mobiele telefoon. Dan komen ze aanscheuren: drie zwarte, glimmende auto’s, getint glas, zwiepende antennes, alledrie hetzelfde model en hetzelfde nummerbord. Ze slingeren om elkaar heen, wisselen van volgorde om te voorkomen dat duidelijk wordt in welke auto de politicus zich bevindt. Piepende banden. Dan zijn ze alweer de hoek om. Nog een paar minuten houden de soldaten het verkeer in bedwang, tot iedereen weer verder mag scheuren. En ik blij dat er wederom niemand bij me in de buurt is opgeblazen...

Regen, knipperlichten en verkiezingen

Het grote regenen is begonnen. Dat betekent niet alleen dat de electriciteitsdraden het begeven, maar ook dat het wegennet een geheel andere aanblik krijgt. Elk gat en elke kuil in de weg (en daar zijn er nogal wat van) staat direct vol water, de snelwegen veranderen na een flinke bui zonder uitzondering in brede banen zwart ijs (en ja, dat is precies wat je je daarbij voorstelt) en als de weg niet bergaf of –op gaat, dan is de kans groot dat ie helemaal blank staat omdat al het afval dat zo vrolijk uit het raam gegooid wordt alle afvoerputten verstopt.

(Ik was vanmorgen héél even in de waan dat de Libanezen plotseling om (hun) milieu waren gaan geven, toen ik een paar mannen grote bergen zwerfvuil uit de goot naast de snelweg zag scheppen. Later zag ik dat de weg 30cm diep onder water stond: putje verstopt. Begreep ik ook weer waar die bezorgdheid om het afval vandaan kwam.)

Na de eerste dagen regen, waarin iedereen zich nog aan de ‘gewone verkeersregels’ houdt en auto’s op grote snelheid op elkaar inglijden en in de berm belanden, beginnen de chauffeurs hun gedrag aan te passen. Sommigen gaan langzamer rijden – met een slakkengangetje kom je er ook, anderen gaan ineens hun knipperlichten gebruiken. Op zich geen slechte ideeën, ware het niet dat de vertraagde chauffeurs gewoon op de linkerbaan blijven rijden (of, bij gebrek aan ruitenwissers, vol goede moed de middenstreep volgen), en dat die knipperlichten meestal wel aan, maar niet meer uitgaan. Best gezellig, als de hele snelweg tegelijktijd aangeeft naar links of naar rechts te willen.

Verder? Verder is het vandaag de dag van de Presidentsverkiezingen. Of morgen. Of vrijdag – wie weet hoe vaak het nog uitgesteld gaat worden. De opperbevelhebber van het leger heeft in elk geval aangekondigt dat eenieder die geweld zal gebruiken in de komende dagen zonder pardon als landverrader neergemaaid zal worden. Dat geeft de burger moed. Behalve dan als je zo’n geweldige legertruck op de kop in de berm ziet liggen zoals ik gisteravond zag – dan moet je weer gaan hopen dat het niet regent tijdens de verkiezingsdagen.