Photographic essay on the BBC website. Abbie Trayler-Smith has photographed men and women who have fled torture and persecution in troubled states including the Democratic Republic of Congo, Iran, Iraq, Somalia and Zimbabwe. They had hoped to find sanctuary in the UK but instead are enduring a new kind of torment - destitution. Original here.
Gisha - Legal Center for Freedom of Movement calls on the State of Israel to fully open Gaza's crossings and to allow the real victims of the closure - 1.5 million human beings - the freedom of movement necessary to realize their dreams and aspirations.
For more information visit their website: Closed Zone
(Thanks to Lenie for sending me this.)
Allebei Walid’s grootouders weten niet precies hoe oud ze zijn. Opa is geboren in de periode dat wat nu Libanon heet nog onderdeel was van het Ottomaanse Rijk en houdt het er zelf op dat hij 94 is; oma is een paar jaar jonger. Ze wonen in een gebouw in het centrum van Nabatiyeh, een stadje in Zuid Libanon, met een tuin op de begane grond en hun jongste zoon met zijn familie op de verdieping boven hen. Oma brengt het grootste deel van haar dag door in de keuken, ervoor zorgend dat er altijd wat te eten is voor kinderen en kleinkinderen die langskomen. Opa wandelt voorzichtig door de tuin en geeft de kippen eten, of zit op zijn vaste plek op de bank, voeten op een krukje, om ons over zijn leven te vertellen. Soms gaat het over zijn jeugd, toen ze in een huis woonden met een dak van aangestampte aarde. Als het dak begon te lekken dan wisten ze dat de lente begonnen was: uit de verdwaalde zaadjes in de aarde begonnen wortels te groeien, en die zorgden voor gaatjes in het plafond.
Eergisteren waren we bij de grootoudes in Nabatiyeh en kregen we een les over citrusbomen. Wist je dat je een sinaasappelboom in een citroenboom kan veranderen, en omgekeerd? En in een grapefruit? En omgekeerd? Opa legde uit hoe dat moet: Stel, je wilt graag sinaasappels, maar je tuin staat vol met citroenen. Neem ergens een twijgje van een sinaasappelboom, maak een inkeping in een grote tak van je citroenboom en stop het twijgje erin. Bind het geheel af en wacht tot de volgende bloei: aan die tak zullen sinaasappels groeien!
Oma had ook een sinaasappel-truc die ze graag met ons deelde: een manier om altijd supervers sap bij de hand te hebben. Snij de top van een sinaasappel af, zodat je een cirkel ziet van ongeveer 3 cm doorsnede. Steek met een mes of een scherpe pin een aantal keer in het vruchtvlees, van boven naar beneden (zorg dat de rest van de schil heel blijft). Doe dan het kapje er weer op; klaar om mee te nemen naar school of werk. Op het moment dat je dorst krijgt, zet je de sinaasappel aan je mond en knijp je hem van onderaf leeg. Een paar keer oefenen en dan kun je het zonder knoeien. Verser kan niet!
Kijk nou wat we bij opa en oma in de tuin vonden? Hollandse Zuivelcontrole!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
I always thought Valentine’s Day was the day to send the person you had a crush on an anonymous card, and to receive just such a card without the name of the sender, so you could spend the whole day hoping the card you got was sent by exactly that person you sent one to. Which of course was never the case. Here it seems like Valentine’s Day is all about red candles and pink teddy bears and heart-shaped chocolates, and if you can afford it, a five-course meal in an expensive restaurant. Which kind of defeats the point, because you can’t really go out for dinner anonymously.
Anyway, happy Valentine’s Day, with or without secret love.
(Picture taken in the sea-castle in Saida, South Lebanon, summer 2008)
As seen from our terrace when we moved in in May 2008...
And this is the view now...
