Opa, Oma en de sinaasappels

Allebei Walid’s grootouders weten niet precies hoe oud ze zijn. Opa is geboren in de periode dat wat nu Libanon heet nog onderdeel was van het Ottomaanse Rijk en houdt het er zelf op dat hij 94 is; oma is een paar jaar jonger. Ze wonen in een gebouw in het centrum van Nabatiyeh, een stadje in Zuid Libanon, met een tuin op de begane grond en hun jongste zoon met zijn familie op de verdieping boven hen. Oma brengt het grootste deel van haar dag door in de keuken, ervoor zorgend dat er altijd wat te eten is voor kinderen en kleinkinderen die langskomen. Opa wandelt voorzichtig door de tuin en geeft de kippen eten, of zit op zijn vaste plek op de bank, voeten op een krukje, om ons over zijn leven te vertellen. Soms gaat het over zijn jeugd, toen ze in een huis woonden met een dak van aangestampte aarde. Als het dak begon te lekken dan wisten ze dat de lente begonnen was: uit de verdwaalde zaadjes in de aarde begonnen wortels te groeien, en die zorgden voor gaatjes in het plafond.

Eergisteren waren we bij de grootoudes in Nabatiyeh en kregen we een les over citrusbomen. Wist je dat je een sinaasappelboom in een citroenboom kan veranderen, en omgekeerd? En in een grapefruit? En omgekeerd? Opa legde uit hoe dat moet: Stel, je wilt graag sinaasappels, maar je tuin staat vol met citroenen. Neem ergens een twijgje van een sinaasappelboom, maak een inkeping in een grote tak van je citroenboom en stop het twijgje erin. Bind het geheel af en wacht tot de volgende bloei: aan die tak zullen sinaasappels groeien!

Oma had ook een sinaasappel-truc die ze graag met ons deelde: een manier om altijd supervers sap bij de hand te hebben. Snij de top van een sinaasappel af, zodat je een cirkel ziet van ongeveer 3 cm doorsnede. Steek met een mes of een scherpe pin een aantal keer in het vruchtvlees, van boven naar beneden (zorg dat de rest van de schil heel blijft). Doe dan het kapje er weer op; klaar om mee te nemen naar school of werk. Op het moment dat je dorst krijgt, zet je de sinaasappel aan je mond en knijp je hem van onderaf leeg. Een paar keer oefenen en dan kun je het zonder knoeien. Verser kan niet!

Kijk nou wat we bij opa en oma in de tuin vonden? Hollandse Zuivelcontrole!

What to do with two cows

SOCIALISM:You have 2 cows; you have to give one to your neighbor.

COMMUNISM: You have 2 cows; the Government takes both and gives you some milk.

NAZISM: You have 2 cows. The Government takes both and shoots you.

AMERICAN CORPORATION: You have two cows. You sell one, and force the other to produce the milk of four cows. Later, you hire a consultant to analyze why the cow dropped dead.

FRENCH CORPORATION: You have two cows. You go on strike because you want three cows.

BRITISH CORPORATION: You have two cows. Both are mad.

LEBANON SYSTEM: You have two cows. One is owned by Syria and the other is controlled by the government.

EGYPT SYSTEM: You have two cows. Both vote for Mubarak.

DUBAI SYSTEM: You have two cows. You create a website for them and advertise them in all magazines. You create a ' Cow City ' or ' Milk Village ' for them. You sell off their milk before the cows have even been milked to both legit and shady investors who hope to re-sell the non-existent milk for a 100% profit in two years time. You bring Tiger Woods to milk the cow first to attract media attention.

SHARJAH SYSTEM: You have two cows. You sell them to an investor in Dubai. The cows get stuck in traffic between Sharjah to Dubai and die. You have zero cows now.

SAUDI ARABIA SYSTEM: You have two cows. So what? You have Oil.

(Thanks to Lina for sending me this!)

Mission Colonialism : Accomplished

So you’re an Arab in an Arabic country, and you’re going to a bookstore to find something to read. Because you are in an Arabic country, you might expect to find authors like Naguib Mahfouz, Rashid el Daif, Taha Hussein, Tayeb Saleh, and Abdelrahman Munif under the header of literature. This expectation, however, is wrong.

In the ‘literature’ section, you will find James Joyce, Kafka and Mark Twain. Your literature, by local writers who write in your language, is tucked away in a corner under the header ‘Arabic / Ethnic literature.’ Because, you know, Western is always the default.

So many times when it could have gone wrong

If I hadn’t been ditched by someone, I wouldn’t have felt the need to do something interesting with my lifeIf I hadn’t felt the need to do something interesting with my life, I wouldn’t have gone to the international bureau of the University of Amsterdam to ask about programs in the Middle East If I hadn’t gone to the international bureau of the University of Amsterdam to ask about programs in the Middle East, I wouldn’t have seen the last call for applications for New York University If I hadn’t seen the last call for applications for New York University, I wouldn’t have applied to the Africana Studies program If I hadn’t applied to the Africana Studies program at NYU, I wouldn’t have met Professor Khan If I hadn’t met Professor Khan, I wouldn’t have stayed an extra semester at NYU If I hadn’t stayed an extra semester at NYU, I wouldn’t have moved in with my Lebanese friend If I hadn’t moved in with my Lebanese friend, I wouldn’t have been invited to spend the summer of 2005 in Lebanon If I hadn’t been invited to spend the summer of 2005 in Lebanon, I wouldn’t have done the research for my masters in Anthropology in Beirut in 2006 If I hadn’t done the research for my masters in Anthropology in Beirut in 2006, I wouldn’t have lived through a war with Israel If I hadn’t lived through a war with Israel, my Israeli friend in Amsterdam wouldn’t have felt guilty for what I lived through If my Israeli friend in Amsterdam wouldn’t have felt guilty about what I had lived through, she wouldn’t have invited me and her fellow PhD-student from Lebanon who lived through the same thing for lunch If she hadn’t invited me and her fellow PhD-student for lunch, we wouldn’t have organized a falafel-dinner together If we hadn’t organized a falafel dinner together…

Let's say I'm glad we did. Happy two-year anniversary, my love.

Ondertussen, zo’n 200 kilometer verderop...

Vandaag is het Hariri-Tribunaal begonnen in Den Haag (of, om precies te zijn, Leidschendam). Het is te hopen dat de rechters, advocaten en aanklagers een betere topografische kennis van Nederland hebben dan de journalisten die vanuit Libanon zijn overgekomen om de verslaglegging te verzorgen:

Dat vierkante tekstwolkje zegt ‘La Haye’: Den Haag. De laatste keer dat ik in Nederland was, heette die stad nog Maastricht...