Een op de kop geslagen spijker

"In een samenleving die doordrenkt is van het geloof in de markt, is het publieke belang iets virtueels – fijn om over te praten, fijn om anderen aan te herinneren, zonder dat het een weerslag in je eigen leven krijgt. Of je verplaatst je morele betrokkenheid ver buiten je eigen omgeving, een soort outsourcing van de publieke moraal – aidsbaby’s, kindsoldaten, rampenslachtoffers. Dat is mooi, want die mensen hebben het pas echt zwaar, maar het confronteert je met weinig of geen lastige dilemma’s in je eigen omgeving. Wat ben je anderen verplicht? Waar ligt de grens van je betrokkenheid?"

Lees hier de hele column. Bas Heijne voor nrc.nl, 2 juni 2012.

Zo gewoon gebleven

Toetsweek in VWO 4, een vraag over sociale mobiliteit.‘Nederland is volgens rechtse politici een “open samenleving.” Toch zitten er weinig arbeiderskinderen op het vwo. [...] Geef drie redenen waarom de sociale mobiliteit in meer of mindere mate beperkt is voor deze kinderen.’ Een leerling vraagt wat dat zijn, arbeiderskinderen. Kinderen waarvan de ouders uit een lagere sociaal-economische klasse komen, is mijn antwoord. Oh, zegt ze, normále kinderen!

Slaap katje, slaap

Ook als docent is het leuk om mee te doen als er op school een filmfestival gehouden wordt... Het thema voor het 1e Pieter Nieuwland Filmfestival was dromen. Onze inzending:

De beloning: een Pieter voor beste camerawerk, en een avond vol prachtige opgedirkte leerlingen. Geweldig. Met dank aan een paar heel enthousiaste collega's! En Walid natuurlijk, voor het winnende camerawerk...

Wise Words of an Old Man

The late ayatollah Fadlallah was not only a feminist, he was a revolutionary as well:

What makes it especially interesting to me is that he links adult behavior (submitting to the strong) to the way people are raised - father is right and the rest has to shut up. As a teacher that's my perpetual conundrum: how to educate students to be critical without my classroom turning into a perpetual revolution...

Voorbereid op elk soort klimaatverandering

Ik belde mijn zus om te vragen of ze mee wilde gaan schaatsen. Dat wilde ze wel. Maar waar? Eén van de parken bij haar of mij in de buurt, een stukje verder over de Schellingerwoudebrug?

Tja, zei ik, eigenlijk moeten we natuurlijk naar de Keizersgracht, gewoon omdat het zo bizar is om juist dáár middenop te staan. Daar was ze het wel mee eens. En dan een foto nemen voor onze toekomstige kleinkinderen, om te laten zien dat oma dat nog meegemaakt heeft! Dat was precies mijn plan, zei ik, maar dan zul je zien dat door die stomme klimaatverandering bevroren grachten doodnormaal zijn voor onze kleinkinderen... Moeten we dus juist een foto nemen van onszelf zwemmend in de Keizersgracht in de winter. Juist, gewoon om er zeker van te zijn dat we onze kleinkinderen stoere verhalen kunnen vertellen.

Het was meer klunen dan schaatsen, en die foto van het zwemmen laat nog even op zich wachten. Wel hebben we een stukje over de gracht gefietst. Gewoon, omdat het kon.

img_5978