Beirut: een inkijkje

Happy Harb Day!*

Twee dagen geleden was het 12 juli, en precies een jaar geleden dat de oorlog tussen Libanon en Israel begon. We 'vieren' het door een documentaire over die vreselijke 34 dagen te bekijken: "A summer not to forget" (gemaakt door Carol Mansour). Het is meer een opeenvolging van de beelden en foto's die ik me herinner van vorig jaar, beelden zo gruwelijk dat ze in Nederland niet op TV vertoond worden. De cijfers over de doden, gewonden en verwoesting, mij niet onbekend, doen me wederom gruwelen. Ondertussen is de politieke situatie hier er niet beter op geworden, en de onzekerheid over de toekomst van het land is groot. Mijn klasgenoten, veelal Amerikanen die niet eerder buiten Amerika zijn geweest en gemiddeld een jaar of 23, praten over de situatie alsof ze het hebben over een spannende actie-film: 'Als er nu een oorlog begint, dan blijf ik mooi hier' en 'ja, het heeft wel wat, zo'n oorlog, dit is echt geschiedenis van dichtbij meemaken'. De meeste van mijn Libanese vrienden proberen werk te vinden in het buitenland of zeggen simpelweg dat ze in een 'bubble' leven waar politiek en nieuws niet in mogen doordringen - 'we doen gewoon alsof er niks aan de hand is'. Ik merk bij mezelf een ongeduldigheid met mijn klasgenoten, de behoefte om ze wakker te schudden en te zeggen dat oorlog niks met spanning en sensatie te maken heeft, maar hoe kan ik ze dat duidelijk maken? Ik merk ook dat ik, net als veel Libanezen me vorig jaar vertelden, een kleine 'bubble' voor mezelf probeer te creeeren, een bubble waarin de oorlog in het noorden van het land en de uitzichtloze 'onderhandelingen' tussen de verschillende politieke partijen en de mogelijke burgeroorlog die daaruit kan voortkomen geen rol spelen. Helaas ben ik nog niet zo bedreven in het onderhouden van een dergelijke bubble, want ik heb nogsteeds het gevoel dat alles nu nu nu moet gebeuren: ik moet nu naar het strand en zorgen dat ik bruin word, want voor ik het weet zit ik weer een hele zomer binnen! Ik moet nu uitgaan en dansen, want wie weet wanneer het weer zover is dat iedereen thuis wil zijn voor het donker is! Semi-onbewust, maar oh zo doordringend, dit gevoel van onzekerheid. En ook het meest-geaccepteerde excuus van alle rokers hier om hun sigaretten niet op te geven: 'dit land maakt het onmogelijk om te stoppen met roken!'

* Harb = oorlog

Welcome to the land of the unexpected

Libanon sinds ik ben aangekomen: * Eén vrijgezellen-feestje * Eén lange stranddag inclusief helder blauwgroen Middellandse Zee-water * Eén autobom met 6 Spaanse doden als gevolg * Twee schooldagen van half 9 's ochtends tot 5 uur 's avonds * Hitte: klam, vochtig en warm, heel warm * Eén keer kennismaken met de schoonouders * Zeven ranzige apartementen zonder ramen en met kakkerlakken * Eén nieuw huis met groot balkon op het zuiden en een Britse huisgenoot * Twintig nieuwe klasgenoten, 90% Amerikanen * Drie tot vijf uur huiswerk per dag * Een enigzins ongelooflijk gevoel dat ik me hier zo thuis voel...

"Uitgaan, oorlog en uitzicht van jongeren in Libanon"

Spannend!! Lezing over Libanon...Meer weten van jongeren in conflictgebieden? Kom naar het evenement ‘Waar Woon Jij?’. Hierin is aandacht voor uitgaan en zicht op de toekomst en werkelijkheid van jongeren in Libanon. De bijeenkomst speelt zich af in café de Florin (in Utrecht) op zondag 10 december van 14.00 tot 17.00. Aan het woord komen: Abdelkader Benali, Ruud Hoff en Nicolien Kegels.

Abdelkader Benali heeft met zijn boek ‘De Langverwachte’ de Libris Literatuurprijs gewonnen en is recensent voor onder meer de Volkskrant. Afgelopen zomer verbleef hij gedurende de oorlog in Libanon en hield een weblog bij welke is gepubliceerd als ‘Berichten uit een Belegerde Stad’. Hij zal vertellen over zijn ervaringen in Libanon en zijn laatste uitgave.

Ruud Hoff is docent aan de Hogeschool van Utrecht en verbonden aan het Clingendael Instituut. Hij is gespecialiseerd in Libanon en haar geschiedenis en is er vele malen geweest. Ruud Hoff zal een enthousiast en duidelijk vertellen over het land en conflict . Voorkennis van Libanon is dus niet vereist!

Antropologe Nicolien Kegels is ook gespecialiseerd in en gek op Libanon. Zij heeft maanden onderzoek gedaan in Libanon tijdens de oorlog onder jongeren. Zij zal ons, vlak voor haar terugkeer naar het land, een kijkje geven in het leven van Libanese jongeren, de uitgaanscultuur en de invloed van oorlog op vriendschappen.

Behalve luisteren naar deze sprekers is er ook ruimte voor debat over de toekomst van jongeren in Libanon. Chat met jongeren in Libanon en kom alles te weten komen over hun leven en visie op het conflict in de Chatbox. Kom bij van alle indrukken onder het genot van lekkere smaakjes tabak in de Waterpijpenhoek. Creëer al schilderend je eigen uitzicht en geniet van de kunsten van de vj en live band.

Kom dus genieten van een interessante maar aangename zondagmiddag!

Toegang: Gratis Wanneer: zondag 10 december van 14.00 tot 17.00 uur Waar: Café de Florin, Nobelstraat 2-4 (bij Janskerkhof), Utrecht

Meer info:

Verzoeknummer

Omdat Daniël en Stella er zo lief om vroegen... (en omdat ik vandaag op de advertentie-pagina van de Volkskrant helaas moest constateren dat er geen enkele georganiseerde reis naar Libanon meer te vinden is): de mooiste plekjes om te bezoeken en de leukste dingen om te doen als je wél besluit naar dat prachtige land af te reizen!

Allereerst: Beirut • Niet te missen: de Corniche. Ik heb ‘m al eens eerder beschreven, maar deze strook asfalt langs de zee verdient een eervolle vermelding. Er is altijd wat te beleven: overdag kun je er rondslenteren of op de bankjes zitten en je vermaken door onder het genot van een kopje koffie te staren naar de mannen die op de rotsen eronder langs de zee aan het vissen, picknicken, zonnen of duiken zijn. ’s Avonds is het er een drukte van jewelste, dan kun je er een heerlijk bonenprutje bestellen bij een mannetje met een handkarretje of plastic tuinstoelen huren en, verkoeld door een zeebriesje, aan de waterpijp lurken. Even doorlopen tot aan Raouche / de Pigeon Rocks, een paar rotsen in zee waar je onderdoor kan varen (alleen als je een bootje hebt uiteraard).

• Vlak achter het Luna Park (ook aan de Corniche, met een houten reuzenrad waar volgens de geruchten nog wel eens een bakje uit naar beneden komt vallen) is een verborgen buitenrestaurant. Je kunt er aan zee zitten of onder de klimop/wijnranken die voor schaduw zorgen, en genieten van typisch Libanese gerechten als hummus en tabbouleh die door een zéér vakkundige kok bereid zijn.

• Een wandeling door Downtown (in mijn ogen nogsteeds het meest karakterloze gedeelte van de stad) krijgt een waardige afsluiting door een kwartiertje in de luchtballon boven de stad te zweven. Vooral rond zonsondergang wordt de stad ondergedompelt in de meest fascinerende kleuren. Lekker ver kijken!

• Een bezoek aan Beirut is niet compleet zonder eens goed uit te gaan, en daar is gelegenheid genoeg voor. In de zomer het liefst naar de ‘rooftop-bars’ als Asia en (nieuw dus nog vol met pretentieus publiek) White. ’s Winters kun je kiezen uit de ietwat relaxtere bars in Gemmayzeh – mijn favorieten zijn Kayan, Toro (als het nog bestaat want geopend op de vooravond van de oorlog) en Club Centrale (vanwege de geweldige architectuur) –, de iets meer up-scale clubs in Rue Monot – Shah vanwege de live-band, Pacifico vanwege de vaardige bartenders –, of de buitenstaander Zinc, bij Sodeco, vanwege de goede dj’s. Berucht is ook B018, een dansclub in een ondergrondse bunker, maar daar hebben de nadelen van drugs en agressiviteit inmiddels de overhand gekregen over het dak dat open kan (! dansen onder de sterrenhemel!).

Buiten de klassieke aanraders als de ruïnes van Baalbeck (zeer indrukwekkend); het Paleis van Beit-edDine (idem); het oude stadje en de opgravingen van Jbeil / Byblos; de ceders in Bcharre of in het Chouf Cedar Reserve; en de Souk van Saida, zijn er nog een paar plekken waarvan ik hoop dat iedereen de gelegenheid krijgt die te bezoeken:

• El Khiam Prison. Niet het meest vrolijke uitstapje, maar wel indrukwekkend. Een museum dat gehuisvest was in een voormalige gevangenis waar het Israelische leger en hun handlangers Hezbollah-strijders gevangen hielden sinds hun inval in 1982. Het museum was een doorn in het oog van Israel, en is daarom afgelopen zomer volledig platgebombardeerd. De rest van het dorp wordt inmiddels herbouwd, maar deze plek vormt zo, kapot en wel, een monument waar de vernietiging zichtbaar blijft. Om Khiam te bereiken rijd je bovendien door de Marjayoun Vallei, één van de mooiste valleien van Libanon.

• In één moeite door naar Beaufort Castle / Sh’eef, daar vlakbij op de top van een berg. Niet voor de ruïne, maar voor het prachtige uitzicht dat het vervallen fort je biedt.

• Bij de waterval (een lachwekkend stroompje water) in Jezzine kun je wederom genieten van een prachtig uitzicht... en hier wordt de beste honing van het hele land verkocht. Vind ik.

• Ook de archeologische opgravingen in Sour / Tyre zijn zeer de moeite waard, evenals een wandeling over het enige schone publieke strand van heel Libanon, waar bovendien het heerlijkste eten geserveerd wordt.

• Als we het toch over eten en uitzicht hebben... In Shimlan, 25 km. ten oosten van Beirut vind je Al Sakhra (Cliffhouse Restaurant). Zo mogelijk nóg lekkerder eten en met mooi weer kun je Beirut en de zee zien liggen!

• Ook in Zahle (onderweg van Beirut naar Baalbeck) kun je heerlijk eten, maar dan moet je wel iets verder doorrijden dan het toeristen-gedeelte langs het beekje dat door het stadje heen stroomt. Op de berg erboven vind je veel leukere restaurants... en met een beetje mazzel is er net iemand een feestje aan het vieren en kun je gewoon aanschuiven.

Dat was het, denk ik, hoewel er uiteraard nog veel meer te zien en doen is. In de zomer kun je natuurlijk ook een wandeling maken van Hermèl tot Bcharre, over of langs de twee hoogste toppen van Libanon, daarbij overnachtend in de Al-Jord Ecolodge (met openlucht-douches!), of genieten van de luxe in de strandclubs – La Guava is veruit mijn favoriet – maar dat zal ook afhankelijk zijn van hoe snel de olieresten uit de zee opgeruimd worden en de clusterbommen uit de Beqaa-vallei onschadelijk gemaakt kunnen worden. Hier moet je dus misschien nog even mee wachten...