Like Everyone Else (Bye-Bye Beirut)

WHAT I WILL NOT BE MISSING- The daily electricity cuts - The honking cars - The clouds of cigarette-smoke in bars and restaurants - The chaos - The homophobia - The honking cars - The screaming of ‘Taxi! Taxi!’ when I walk by - The unbelievably slow internet-connections - The racism - The roofs that are not built to prevent rain from entering the house - The construction rage - The speculation about ‘when will the next civil war start’ - The honking cars

WHAT I WILL BE MISSING - The mountains - Falafel from Sahyoun - The Corniche - The golden numbers - The chaos - The ease of dance - The view of the sunset over the Mediterranean from my rooftop-terrace - Grilled halloum - (The Stooges) - Last-minute outings with friends - Mothers with inexplicable amounts of food ready in the fridge any time you pass by - The beach-road - Sneaking into old abandoned buildings of beautiful architecture - Driving around aimlessly in the North and South - The carrot-sticks in lemon juice with salt - Hamra - Bikers riding on their back-wheel at full speed on the highway to impress the girls - Street-cats - Genuine hospitality, always

WHAT MY FRIEND SAID “Oh my, you’re so Lebanese now. You leave the country to work abroad and you will come back to visit us for Christmas and in summer! Your transformation is complete!”

WHAT’S REALLY HAPPENING (in the next two years) My husband has to finish his PhD at the University of Amsterdam and I am going back with him. (Incidentally, we’re still looking for a house in Amsterdam – if you know of a house for us to (sub)let, please let me know! We’re very cute tenants, you know.)

AND THE CATS?!? In an ironic twist of fate, it is easier for two Lebanese cats to get permission to come to The Netherlands than it is for a human being – but it does mean they came with us, and will now eat Gouda instead of labneh for breakfast. Just like us.

WHAT ABOUT QUSSA.NL? Qussa.nl will be here, with stories and anecdotes from life on- and offline. (Most of them probably not from Lebanon, though, for the time being.) But you’re welcome to keep coming back.

Opa

De opa die onder de Ottomaanse bezetting leefde, de Franse en Israelische bezetters zag komen en gaan, en een ontelbaar aantal oorlogen overleefdeDe opa die elke ochtend vroeg door de stad wandelde om de ingrediënten voor de lunch te halen De opa die zes kinderen grootbracht met een sterk geloof maar zonder de dwang van religie De opa die de kippen voerde met de restjes van oma’s eten, voor extra lekkere eieren De opa die de helft van de stad van onderwijs voorzag als directeur van de openbare basisschool De opa die van alle twaalf de kleinkinderen precies wist waar ze van hielden en waar ze mee bezig waren De opa die de aanstaande van zijn kleinzoon een jaar lang op de proef stelde in het Arabisch, om haar vervolgens goed te keuren en zonder verdere plichtplegingen in zijn armen te sluiten De opa die verkeerd geparkeerde auto’s voor de deur zonder pardon van een lik zwarte verf voorzag De opa die mij grappend Walide noemde omdat Nicolien zo lastig is, maar wel altijd eerst naar mijn wederwaardigheden vroeg en dan naar die van Walid De opa die verantwoordelijk was voor de groei en distributie van citroenen, sinaasappels, en olijfolie voor de hele familie De opa die lak had aan regels en geboden als die er niet toe leidden dat iemand zich als een ‘goed mens’ gedroeg De opa die er ondanks de pijn op stond de aanstaande schoonouders van zijn kleinzoon te ontmoeten De opa die populair was bij de dames van Nabatiyeh niet vanwege zijn charmes, maar vanwege zijn overtuiging dat mannen en vrouwen gelijk zijn De opa die vanuit bed zijn zegening gaf aan het huwelijk van zijn kleinzoon vorige maand De opa van wie niemand nou precies wist of hij 94 of 97 jaar oud was

Die opa is niet meer.

Rust zacht, Ahmed Mohammad Jaber, Abou Wassim.

Stuck somewhere

(The same seems to apply to the Lebanese visa-process, unfortunately...)

Image from Vimrod.

So this is what you do when they instate paid parking in your street...

... you collectively park on the other side of the road. Brilliant.

In the analog era there was no CTRL+Z, either

I was waiting in line at the photo-shop on the corner for the girl in front of me to pick up the prints of a roll of film she had brought in earlier. She was probably around twenty years old. The man in the store fished out her order from the stack and opened the envelope. Instead of a pile of prints, however, what came out was an unrolled roll of film – entirely overexposed. Not a single image captured on it.

See, he explained, there was too much light when you took the pictures, and you kept the lens open for too long, so they are overexposed. We weren’t able to print any of them.

The girl didn’t understand. What do you mean? she said, your machines can’t find what’s on the film?

No, he explained patiently, there is nothing ON the film. It’s overexposed. It didn’t capture anything. He held it up against the light for her to see – a completely yellow strip, with a dark spot of something or another on each end.

So… so… the girl asked, is there anyone I can go to who has the machines to retrieve the pictures from a film like this?

The man in the store just couldn’t explain. I think he advised her to use a digital camera again, next time.