Woord vooraf

Moet je daar een hoofddoek dragen? Is het daar wel veilig? Kan je daar een beetje aan het strand liggen? Tijd voor een uitleg en ja, een klein beetje geschiedenis… Libanon is een piepklein landje: een kwart van Nederland. Ze noemen zichzelf liefkozend ‘the slut of the Middle East’, en dat heeft niet zozeer te maken met de losse moraal van de Libanezen, maar meer met de ontstaansgeschiedenis: het land is een samenraapsel van gebieden, afwisselen overheerst door de Phoeniciërs, de Arabieren, de Ottomanen, en de Fransen, om er maar een paar te noemen. Sinds 1946 is het officieel onafhankelijk, maar tot aan de Ceder-revolutie van februari vorig jaar was het met name buurland Syrië dat de touwtjes in handen had. Libanon is het enige land in het Midden Oosten met een Christelijke president. Dit is een overblijfsel van het National Pact, bedacht door de Fransen na de volkstelling in 1932, waarbij alle erkende religieuzen groeperingen (17 in totaal!) procentueel vertegenwoordigd werden in de regering (60% voor de Christenen en 40% voor de Moslims, om het grof weer te geven, met een vaste verdeling van de belangrijkste posten). Nu weet iedereen dat er inmiddels veel meer Moslims zijn dan Christen (70%-30%) i.v.m. emigratie en geboortecijfers, maar een officiële telling en dus herverdeling blijft uit, waarschijnlijk uit angst voor een nieuwe burgeroorlog. Tijdens de burgeroorlog, die duurde van 1975 tot 1990, is het hele land aan diggelen geschoten en gebombardeerd. Behalve de binnenlandse militia’s (meestal op religieuze grondslag) had ook Israel, die de PLO in de Palestijnse vluchtelingenkampen rondom Beirut en de Hezbollah in het zuiden van het land probeerde uit te schakelen daar een flink aandeel in. Interventies van onder andere de VS, de VN en Syrië zorgden uiteindelijk voor een definitieve wapenstilstand. Vóór de oorlog stond Libanon bekend als een van de meest vrije landen in de region, met name op het gebied van onderwijs, media en entertainment, en er wordt hard aan gewerkt die reputatie terug te winnen. Het nachtleven in Beirut is weer volop glitter en glamour en ook de beach-resorts doen niet onder voor die aan de Franse rivièra.

Een hoofddoek zal ik dus niet dragen, zeker niet in Beirut. Wel is het zo dat hoe verder richting het zuiden je gaat, hoe groter de invloed van Hezbollah, dus hoe bedekter de kleding. Ik zal daar ongetwijfeld nog over schrijven. In het uitgaansleven in Beirut is het eerder andersom: hoe onbedekter, hoe beter, en de rokjes zijn soms qua lengte niet van riemen te onderscheiden. Aan het strand liggen is ook geen probleem, als je tenminste de gelukkige eigenaar bent van een modieuze bikini en zonnebril, en bereid bent zo’n €20 neer te leggen voor een strandstoel. Is dat niet het geval, dan kun je terecht op de publieke stranden, waar met name mannen rondlopen, en een enkele vrouw in volledige 5-delig gewaad, inclusief hoofddoek. Is het er wel veilig? Het Ministerie van Buitenlandse Zaken meldt o.a. het volgende: “Sinds februari 2005 vond in Libanon een reeks aanslagen plaats, gemiddeld ongeveer 2 bomaanslagen per maand. Bij vrijwel alle aanslagen vielen doden en gewonden te betreuren, naast materiële schade aan auto’s, gebouwen etc. Al deze aanslagen vonden plaats in Beiroet of in de omgeving van Beiroet. Alle ongerichte aanslagen vonden plaats in christelijke wijken van Beiroet. Geen van deze reeks aanslagen was gericht op buitenlanders of buitenlandse doelen. Wel vonden aanslagen soms plaats in de nabijheid van hotels of uitgaansgebieden. U wordt aangeraden de noodzaak van een eventueel (toeristisch) bezoek aan Libanon zorgvuldig te overwegen." Dat laatste heb ik gedaan, en besloten dat ik er niet Deens genoeg uit zie om een persoonlijke bomaanslag te verdienen, dus dat ik er met een beetje mazzel vast weer heelhuids uitkom.

(oorspronkelijk geplaatst op qussa.johojournal.nl)