Vrede?
Bij het einde van een oorlog stelde ik me altijd juichende meisjes voor in wapperende zomerjurken, die met bloemen zwaaien en dansjes doen rondom de tanks van de bevrijders. Deze oorlog kent echter geen bevrijders, en het is nog maar de vraag of dit wel het einde is. Als ik opsta na het afscheidsbombardement van Israel op de zuidelijke buitenwijk om 7 uur vanochtend, vind ik de moeder des huizes met een dweil in de woonkamer. Zwijgend gaat ze door het hele appartement. Pas nadat alle hoeken en gaten van het huis de poetsdoek gezien hebben, kijkt ze lachend op. ‘Zo,’ zegt ze, ‘klaar voor de vrede.’
Ik ga de straat op en probeer te ontdekken of de sfeer anders is dan gisteren. Mensen staan in kleine groepjes te praten, een vrouw lacht voluit om haar gesprekspartner. Het is een vrolijkheid die ik de afgelopen weken niet gezien heb. De broodjeszaak op de hoek heeft een speciale aanbieding: Sandwich Kathusha. ‘Extra Spicy!’ grijnst de verkoper. Verderop, richting het park waar honderden vluchtelingen de afgelopen maand gebivakkeerd hebben, kom ik een stroom volgeladen auto’s tegen. De nummerborden verraden dat ze uit het zuiden afkomstig zijn. Zouden ze nu al meteen weer terugkeren? Misschien delen ze de gevoelens van het gesluierde meisje dat me tegemoet komt en met beide armen in de lucht het overwinningsteken maakt. We hebben gewonnen!
Niet iedereen denkt er zo over. Veel van mijn vrienden zijn bang voor wat het land staat te wachten – een nieuwe burgeroorlog? Een nieuwe invasie door Israel of zelfs de Verenigde Staten? Alle doemscenario’s passeren de revue. Pas aan het eind van de middag begint het besef te komen: het is vrede, voor zolang als het duurt. De stad begint langzaamaan weer vol te lopen met dure auto’s, in de winkelstraat in de wijk Hamra zie ik de eerste hooggehakte dames alweer rondparaderen. Uit de taxi’s klinkt eindelijk weer iets anders dan het nieuws. In Downtown, dat er de afgelopen maand bij lag als een spookstad, verschijnen de eerste stelletjes op de terrassen. Ook op de boulevard langs de zee is het als vanouds druk met mensen die van de zonsondergang genieten. Of staan ze in de verte te turen om te zien of ze een glimps kunnen opvangen van de Israelische boten die kennelijk nogsteeds de blokkade voor de kust in stand houden? Hoe dan ook, de knallen die de avond inluiden zijn gelukkig van niets anders afkomstig dan van het vreugde-vuurwerk.