Qussa

Stories from Afar & Up Close

Voor de kat z'n eh...

In de trein van Amersfoort naar Weest komen er drie jonge jongens naast me zitten. Echte pubers; hun gedrag is een mengeling van 'kijk eens hoe stoer ik ben!' en 'zie je me wel, erken je mijn bestaan?' De conversatie (net iets te luid, uiteraard) schiet van stomme docenten naar medicijnengebruik en van cocaïne naar het avondeten. Omdat ze doorhebben dat ik mee zit te luisteren, gaat naast het volume ook het taalgebruik steeds een stapje verder. Ik laat het gaan, tot het me te gortig wordt. Eén van de jongens roept dat hij wel wil dat de conductrice komt controleren. "Anders heb ik dat kaartje voor de kat z'n kut gekocht!" Ik werp hem een blik toe om hem te laten merken dat ik niet van zijn woordkeus gecharmeerd ben. "Ja man!" gooien zijn vrienden er nog een schepje bovenop, "zo praat je toch niet!" Waarop de jongen zich naar me toe draait en met een uitgestreken gezicht zegt: "Sorry mevrouw, ik bedoelde voor de poes d'r poes."

Sexism fatigue

‎"I am tired of being called a shrieking harridan for pointing out inequalities so tangible and blatant that they are regularly codified into law. [...] I am tired of being asked to "cite sources" proving that sexism is real (that RAPE is real, even!), because there is no way to concisely cite decades and decades of rigorous academia. Allow me to point at the fucking library. We can't cite "everything," and our challengers know that. [...] But. I couldn't quit doing this any more than my cells could "quit" processing oxygen (or whatever cells do! Us girls aren't so good in the sciences!). I'm not a feminist by choice, I'm a feminist because this is the world."

Hell yeah. Read more over at Jezebel.

Gelukkige liefde

Uit: Uitzicht met zandkorrel – Wislawa Szymborska

Gelukkige liefde. Is dat normaal,

verdient dat respect, heeft dat nut –

wat moet de wereld met twee mensen

die voor elkaar de hele wereld zijn?

Zonder enige verdienste tot elkaar verheven,

stom toevallig twee uit een miljoen

en er toch van overtuigd

dat het zo moest gaan – als beloning waarvoor?

voor niets;

het licht valt nergens vandaan –

waarom juist op hen, en niet op anderen?

Is dat kwetsend voor ons rechtsgevoel?

- Jazeker.

Schendt dat onze zorgvuldig opgeworpen principes,

stoot het de moraal van zijn top?

- Het een zowel als het ander.

 

Kijk eens naar het gelukkige stel:

als ze zich nu een beetje inhielden,

om hun vrienden te sterken

neerslachtigheid voorgaven!

Hoor eens hoe ze lachen – aanstootgevend.

Wat voor taal ze bezigen – alleen in schijn begrijpelijk.

En dan al die vormelijkheden, poespas,

die subtiele verplichtingen jegens elkander –

het lijkt wel een komplot achter de mensheid om!

 

Je kunt nauwelijks voorzien waartoe dit zou leiden,

als hun voorbeeld nagevolgd kon worden.

Waarop zouden poëzie, religie nog kunnen hopen,

wat zou men respecteren, wat nalaten,

wie zou in de kring willen blijven.

 

Gelukkige liefde? Is dat echt nodig?

Tact en gezond verstand gebieden ons erover te zwijgen

als over een schandaal in Hogere Sferen.

Prachtige kindertjes worden zonder haar hulp geboren.

Nimmer zou ze de aarde kunnen bevolken,

ze komt ten slotte maar zo zelden voor.

 

Laat de mensen die geen gelukkige liefde kennen

maar volhouden dat er nergens gelukkige liefde is.

Met dat geloof valt het hun lichter te leven, en te sterven.